içimde bir öfke birikiyor kardeşim.
çaresizlerin öfkesi
geçersizlerin.
gittikçe artanların öfkesi.
ellerinden bir şey gelmeyenlerin
ellerini kaybetmişlerin.
bir dama bir arabeske bakıp dolmasın gözün
kitabı aransın doğal ellerin.
bizi bir düzlük bekliyordur inşallah
boşuna ölmedi kardeşlerin.
kardeşler sevgili kardeşim kardeşlerin
isimlerini verip rencide etmeyelim tinlerini
bilen biliyor kim hangi kulvarda kaçıncı damlasını
düşürüyor asilkirli terinin.
çırpındım çırpındım çırpındım
yoruldu damarlarım dava adımlarından
mecbur olup bir çerçevede izledim göğü
bu dahi telafi etmedi mütevazı özrümü
sapa saplanıyorsa hançer
sırtından emin ol acı duymazsın artık
kötüsü yüzümüz toprağı öper
kötüsü bitmez secdedir.
surda gediğimiz yok kandırmayalım halkı
kitabımız yok cılız sesimiz kısık
sinemamız, romanımız yok
yok tarih felsefemiz
yitip gitti şehir önlerinde gözlerini veren babalar
gözlerini kör edip dizlerini kıranlar
konya'yı ateşlere yakacaklar, yandı yitti kürt oldu
vermek nedir bilmedi neslimiz
artık âşinâ olsak da olmasak da önemsiz
bizi tınlayan mı var
nedir ki cirmimiz.
ben sana gülüm demem bana da güle de yazık olur.
yazık ki demiş bulundum
bilemedim işte halk ile gülün ne ilgisi var
bunca romantizm neyle izâh edilir.
nasıl bir yarı yoldur ki bu daha yola çıkmamışız
ne yoldaşı kendim bile derman değilmiş kendime
yine de bizden geçsin istemiyorum
geç aymış olsam da esrar-ı dünyaya
yoldan dönmüyorum arpa boyumla
yola dönüğüm ya "o da bir şey"
yol
bir
şey
de
ne
olur.
TezgâhFanzin-1
