3 Aralık 2013 Salı

Hakan Arslanbenzer'in Yayınlamadığı Şiirler-5

Gattaca'dan geldim gözlerim yaşlı



Kötü bir giriş yaptım hayata

devam ediyorum aynı berbatlıkla.

Elimde bir tek suratımı

zalimlerin görebileceği bir yere asabilmek kaldı

bir de ölüm herkesin maskesini yıkamadan

yağmur yağsın yere ağsın istiyorum alları.



Şükür ki oturacak bir ray bulmasa da

rayını arayan bir hayat

dönük değil vuruk bir sırt

buruk ama burkmamış bir kalbim var herhangi bir kalbi.

Şükür şükür ki sızlaya sızlaya duracak o

-İnsan, senin için nelere katlanıyorum.-

Dilenciler beni fazlasıyla etkiliyor

İslam ile yeni tanışmış müslüman gençler

geçtiğim yollardan takla ata ata geçmiş fosiller

ve entelektüel dünyamızın içe kapanıklığı dışa bağımlılığı.

Teleffuzunu çözemediğim yazarlar var

bağlanmadan çözmek istiyorum hangi bağlamda neyi söylediklerini

bir gün hrsityan olsam da haçtan nefret edeceğim biliyorum

ateist olsam inşallah diyeceğimi.

Ergenliğim bitti ama babamdan hala nefret ediyorum

-tc’den de ama bu erkeklikle ilgili-

çocukuluğum çoktan sona erdi fakat

hala babama kem söz söylerken utanıyorum.

Taşradan izliyorum alemi

sosyal ağlar birey dolu

sarkomlu sosyal doku.



Büyük sözlerin güçlü yorumları var bende

onları bağırarak değil bağrımda eyleyerek duyuracağım

“asrımızın zarif düşünceli gençlerinden biri”

gibi kederli elim, alnım fikretmenin sahası

ahım kalıyor ben giderken gaybî yardım

aksayan yanımla aksediyorum hayata

dürüstlüğüme baha biçemiyor tüccarlar

abdestli tüccarlar

cenabet tüccarlar.

suratımı asabildiğim her duvar yıkılıyor

ben ilerliyorum belirlenemez bir birimle.